Ik ben al groot. Column van Edith Kuitert

Ik werk als gastouder en nanny en op dit moment werk in huis bij een gezin met 3 kinderen. De oudste gaat naar de basisschool, de middelste naar de peuterspeelzaal en de jongste speelt thuis in de box. In de loop van de jaren heb ik voor veel gezinnen de rol van tweede moeder mogen vervullen. Een heerlijke taak. Daardoor ken ik in Schiedam scholen in Oost, West, Nieuwland, Centrum en Noord van binnen en van buiten.

Onze jongste dochter van 12 jaar zit in groep 8. Regelmatig vraagt ze of ik even met haar mee kan fietsen. Ze kan het nu best zelf maar ze vindt het af en toe nog wel heel fijn als één van ons met haar mee fietst. Kort geleden zijn er twee twaalfjarige meiden uit haar klas vanaf school naar huis gevolgd door een enge vent. Hij stond al bij één van de meisjes in het portiek en de moeder van het meisje is gewend om naar beneden te komen zodra haar dochter thuis is, om haar te helpen haar fiets in de berging te zetten. Ze moet dan eerst vier trappen af, en die vier trappen leken dit keer ellenlang omdat ze haar dochter al kon horen gillen toen ze nog boven was…

Op haar vorige basisschool in Schiedam Oost heeft onze jongste dochter te maken gekregen met geweld in en om de school. Kinderen die andere kinderen stelselmatig in het gezicht sloegen, in de buik stompten, met voorwerpen sloegen of op andere manieren grensoverschrijdend gedrag vertoonden en klasgenootjes hierin meesleepten. Dit was al drie jaar gaande (sinds groep 4) en escaleerde helaas enorm. Inmiddels heeft betreffende school adequate maatregelen genomen, maar helaas is er veel leed aan vooraf gegaan.

Onderweg naar school zie ik wel eens een enkele keer een jonger kind alleen naar school fietsen. Ik vraag me dan altijd af wat er in dat gezin aan de hand is, dat er niemand met dat kind mee kan. Zowel in Schiedam centrum als ook in Noord, Nieuwland en de oudere wijken moeten de meeste ouders met hun kinderen een paar gevaarlijke oversteken maken. Er zijn bovendien in alle wijken routes waar je als fietser stukjes moet fietsen tussen de auto’s omdat er geen fietspad is.

Voor mij is het geen vaste gewoonte om elke raadsvergadering bij te wonen, maar ik kijk regelmatig live mee op Look TV en af en toe zit ik ook in de Aleidazaal. Laatst hoorde ik daar wethouder Stam zeggen dat hij vindt dat we van kinderen tot 9 jaar niet kunnen verwachten dat ze zelfstandig naar school gaan. Bij oudere kinderen hoeft de gemeente, volgens de wethouder en de meerderheid van de raad, niet meer mee te betalen aan het leerlingenvervoer. Als nanny en als moeder vind ik dat een rare grens. Waarom 9 jaar?

Ik werk nu in een gezin in hartje centrum en deze kinderen gaan naar school in West. Het liefst gebruik ik een fietskar of een bakfiets om de kinderen te brengen en te halen, maar het komt ook wel voor dat ik achter de kinderwagen wandel terwijl de grotere kinderen op hun eigen fietsje fietsen. Ze weten precies op welke punten ze moeten wachten, zodat ik ze onderweg voortdurend in het oog kan houden en we steeds samen kunnen oversteken. Meestal wachten ze keurig op de afgesproken plekken waar ik ze inderdaad nog kan zien. Ik ben dan natuurlijk hartstikke trots op ze. “Goed zo, keurig, wat doen jullie dat netjes, wat worden jullie al groot!”

Maar die grens van 9 jaar? Die vind ik echt maar raar!

edith Haan-Kuitert
voorzitter Progressief Schiedam